ملاحظات حقوقی در خصوص ساماندهی گروههای پارلمانی- (فراکسیون های مجلس شورای اسلامی)
1. به موجب اصل هشتاد و چهارم قانون اساسی «هر نماینده...حق دارد در همه مسائل داخلی و خارجی کشور اظهارنظر نماید.» همچنین بر اساس اصل هشتاد و ششم قانون اساسی «نمایندگان مجلس در مقام ایفای وظایف نمایندگی در اظهارنظر و رای خود کاملا آزادند.» بنابراین به استناد اصول قانون اساسی «آزادی نمایندگی» و «حق اظهارنظر» از جمله حقوق بنیادینی است که برای نمایندگان مجلس شورای اسلامی به رسمیت شناخته شده است. اطلاق این حق گویای این امر است که هر اقدامی باعث شود که نمایندگان نتوانند از این حق به صورت مطلق بهرمند شوند، با اصول فوق مغایرت دارد.
بدون تردید شکل‌گیری گروههای پارلمانی و عضویت نمایندگان مجلس در این گروه‌ها، محدودیت‌هایی را برای آنان بدنبال خواهد شد، به نحوی که ممکن است در برخی امور حق عضویت و یا اظهارنظر را از آنها سلب و یا تحدید نماید.
2. بند (9) اصل سوم قانون اساسی به «رفع تبعیضات ناروا و ایجاد امکانات عادلانه برای همگان» تاکید نموده است. از آنجا که عضویت نمایندگان در گروه های پارلمانی موجبات برخورداری آنها از حقوق و امتیازات خاص گردیده و بالتبع این حقوق و امتیازات از نمایندگانی که در گروه های پارلمانی عضویت نداشته باشند(نمایندگان غیر وابسته)، سلب گردیده است، به نوعی تبعیض ناروا قلمداد گردیده و با اصول عدالت و برابری منافات دارد.
