ما و پدر معنوی مان...

عید غدیرسال اول تحصیلم در دانشگاه امام صادق(ع) بود که توفیق بزرگی دست داد تا با سایر دانشجویان، اساتید و کارمندان دانشگاه به دیدار امام خامنه‌ای برویم. سه چیز در این دیدار، برایم لذت‌بخش و مایه افتخار بود؛ اول نفس این دیدار که به نظرم بی‌نظیر بود و حضرت آقا تاکنون از دانشجویان و اساتید و کارمندان هیچ دانشگاهی به صورت مستقل میزبانی نفرموده بودند. دوم تعریف و تمجیدهای ارزنده‌ای که امام خامنه‌ای از دانشگاه امام صادق(ع) داشتند و آن را «پدیده‌ی ممتاز» معرفی کردند و سوم نشاندن آیت الله مهدوی کنی(رئیس دانشگاه امام صادق(ع)) کنار خودشان روی سن حسینیه امام خمینی(ره) بود.

من گمان نمی‌کنم که حضرت آقا درباره هیچ کسی تا به حال چنین کاری کرده باشند و این اقدام ایشان بیانگر احترام فوق العاده ی معظم له به آیت الله مهدوی بود. احترامی که جلوه‌هایی از آن در پیام امام امت در پی ارتحال آیت الله کاملا ظهور و بروز داشت. اما این احترام و جایگاه برای آیت الله مهدوی کنی فقط نزد حضرت آقا محفوظ نبود بلکه بیشتر اشخاصی که ایشان را می‌شناختند نیز همین احترام را برای آیت الله در دلهای خود احساس می کردند...